Tak samo jak uwolniłam się od raka płuc, uwolniłam się z uzależnienia od męża alkoholika w cudowny sposób – mąż sam od siebie przestał pić

Jako detektyw swoich emocji  poznałam przyczynę uzależnienia  swojego   i  męża

Terapia – praca z sobą  – ze  swoim wnętrzem – wczuwanie  się w emocje wywołane zdarzeniem i odkrywanie tymi  emocjami inne wcześniejsze zdarzenia swojego życia będące przyczyną destruktywnych przekonań.

Po uwolnieniu się od raka początkowo tylko przez ciekawość  pracowałam  z sobą czyli ze swoim wnętrzem  wczuwając się w emocje i kontynuując nimi podróż, nie oczekując żadnych widocznych  pozytywnych skutków  w swoim zdrowiu i  życiu. Jak zaskoczona zaczęłam  zauważać  zachodzące zmiany w moim zdrowiu i życiu  było dla mnie dodatkowym  potwierdzeniem że terapia działa. Za każdym razem upewniałam się że rak płuc jako zły posłaniec uświadomił mi już wszystko i poszedł sobie bezpowrotnie tam skąd przyszedł.

Moją motywacją do pracy  ze swoim wnętrzem  nie była złość na męża, że nie zachowuje umiaru w piciu, tylko przykrość, gorycz połączona z żalem, bo mąż upijając się tylko fizyczne był ze mną , a tak naprawdę nie był obecny.  Odczuwałam jako jego psychiczną ucieczkę ode mnie , od domu, od naszych  problemów. Dla mnie było to  dowodem, że kocham męża bez wzajemności tylko uczucia moje były  przykryte wstydem , bo jak można w moim wieku jeszcze o miłości śnić ? – Świadomie   myślałam inaczej dlatego miałam w sobie konflikt.

T E R A P I A  – dlaczego cierpię z powodu alkoholu męża ?

Muzyka relaksacyjna, wygodny fotelik , na stoliku zapalona świeczka, Arkusz Radykalnego Wybaczania , książka – Kod Uzdrawiania. Zadawałam  sobie pytania zawarte w ARW i wczuwałam się w swoje emocje , jednocześnie  kontrolując swoje ciało jak reaguje na wywołane emocje. Po zadawanych pytaniach w odpowiedzi najpierw wyraźnie czułam  ból w okolicy wątroby , właściwie rozbolała mnie cała klatka piersiowa. Nie przestawałam zadawać sobie pytania – kiedy ostatnio miałam takie mocne uczucia połączone z bólem, takie jak w tej chwili ?  Wchodząc w  te uczucia zobaczyłam siebie jak byłam dzieckiem w szkole podstawowej. Poczułam, że wówczas  lubiłam pijanego Ojca, bałam się trzeźwego.  Po pijanemu nie sprawdzał jak odrobiłam zadania domowe, nie obrywało mi się za kleksy w zeszycie/ brzydko pisałam – za co mi się obrywało/. Najważniejsze , w domu było wesoło bo Ojciec przyniósł do domu zarobione pieniądze, mama zadowolona, a ja z bratem otrzymywałam drobne na oranżadę i słodycze. Ojciec opowiadał Mamie, że aby dobrze zarobić, trzeba było prace i zarobki omówić z kolegami z pracy i przełożonym przy kieliszku, bo inaczej miał by pracę byle jaką i niskie zarobki. Mama ojcu przyznawała rację, a ja się przysłuchując programowałam ; co to za chłop który  wylewa za kołnierz. Najgorsze, że słyszałam krytyczne uwagi wobec nie pijących alkoholu, że to są fałszywcy, boją się trochę wypić by się nie wygadać , że są nieuczciwi wobec innych. Nabyłam przekonanie – Tylko pijący alkohol jest szczery i mówi prawdę; Chłop niepijący jest wredny i fałszywy .

Zaakceptowałam te przekonania w swojej podświadomości jak się dowiedziałam o zdradzie mojego pierwszego męża. Należał do mężczyzn który nie pił, nie palił, a dał żonie popalić. Po ujawnieniu zdrady odkrył po 20 latach  swoją tajemnicę, że byłam dla niego dobrym materiałem na żonę, ale uczuciem darzył inną kobietę. Po takim zwierzeniu uruchomiłam swój program z dzieciństwa – To prawda, osoby zachowujące umiar w piciu są fałszywi, a ci co w ogóle nie piją są jeszcze gorsi. W ten sposób do  podświadomości  wprowadziłam  program uzależniający dobry szczery  związek  od ilości wypitego alkoholu. Sama też zmuszałam się do picia alkoholu aby udowodnić innym ,że nie mam nic do ukrycia. Myślę, że przed nałogiem uchroniła mnie moja wątroba, która bardzo źle znosiła nawet małą ilość alkoholu i to mnie usprawiedliwiało przed sobą, że chcę wypić tylko naprawdę nie mogę ze względów zdrowotnych.

O swojej terapii mężowi nic nie mówiłam, bo tak naprawdę moją terapię uważał za nieszkodliwe marnowanie czasu, dlatego trochę krzywo na to co robię patrzył, ale zbytnio nie ingerował.

Po paru dniach po terapii następny cud  mnie zaskoczył, jak  mój mąż nieoczekiwanie powiadomił mnie o swoim postanowieniu, że całkowicie  przestaje pić  alkohol. Popatrzyłam na niego z niedowierzaniem. Pierwsza myśl moja była taka, że jest podpity  tylko znalazł sposób na pozbycie się zapachu alkoholowego. Twierdził, że nawet nie zauważyłam ,że od paru dni już w ogóle nie pije ot tak bez żadnej przyczyny. Tak byłam przyzwyczajona do jego nietrzeźwości, że faktycznie, nie zauważyłam, że od paru dni nie wypił nawet ani jednego piwa. Kiedy mu się przyjrzałam, wcale nie wyglądał na trzeźwego , wydawał mi się jeszcze bardziej na przymulonego alkoholem jak zwykle. Nawet bardzo mocno na niego nakrzyczałam, że tym razem ze swoim kłamstwem prosto  mi w oczy przesadził. Dopiero zaczynałam wierzyć gdzieś po trzech , czterech tygodniach jak przestał wyglądać na dziwnie przymulonego. Mój mąż od tamtego dnia już OSIEM lat  sam bez niczyjej pomocy przestał pić . Poprawił się jego wygląd, odmłodniał co najmniej o 10 lat i ja chyba zakochałam się w swoim mężu po raz drugi ale  pierwszy raz prawdziwie. Czego wszystkim uzależnionym serdecznie życzę.    Irena