Efekty  dalszych zmian  ostatniej terapii

  Otrzymałam odpowiedź dlaczego mając niecałe sześć lat zachorowałam na żółtaczkę, mając 25 lat wycięto mi woreczek żółciowy i nawet jak byłam szczupła zawsze diagnozowano mi otłuszczenie wątroby.   Zaprogramowałam sobie ten program mając pięć lat kiedy  byłam już na tyle  mądrą  dziewczynką , że świat odbierałam mądrzej  niż wskazywałoby odkryte  przekonanie. Na parę sekund, czy sekundę moja świadomość została zaburzona z powodu zdarzenia / opisane zdarzenie w terapii „  Burza mózgu i pieniądze”/ które przyczyniło się do  wstydliwej radości  i ukrytej dumy.  Moja radość okazała się destruktywna, bo była głęboko ukryta  połączona z poczuciem winy ,  przykryta wstydem i  to wszystko z powodu lęku przed utratą szacunku, który w  terapii również  został  uwolniony.  Zachodzące zmiany w moim wnętrzu znalazły odbicie  w moim  zdrowiu i życiu. Poprawił się ogólny mój fizyczny  stan zdrowia, nie wiem co uzdrowiło się w moim organizmie , tylko czuję się fizycznie sprawniejsza,  najlepiej widoczne jest to u mnie przy porannym wstawaniu. Wstaję rześka,  wypoczęta, bez łamania w stawach  czy kościach jak bywało to  jeszcze niedawno. W moim życiu również została zaburzona stagnacja i można powiedzieć  pozytywny spokój . Ten mój spokój został zakłócony  pojawieniem  się możliwości  zrealizowania  marzenia które  jeszcze wczoraj było  zupełnie nierealne.

Otrzymałam propozycje   wycieczki na drugą półkulę  moich marzeń sprzed  wielu lat.  Na tak daleką  wycieczkę nie zdobyłam się nawet myśleć , bo drogo, bo daleko, bo zdrowie już nie takie . Nie odważyłam się nawet myśleć by gdzieś  lecieć na drugą stronę globu!

Nadarzyła się okazja,  bo o wiele młodsza kochana  siostrzyczka leci i chce mnie z sobą zabrać . W pierwszym odruchu moja odpowiedź była zdecydowana na nie!!!!  Jak odmówiłam , to  zrobiło mi się przykro i żal, że wycieczka moich marzeń przejdzie mi koło nosa. Przecież taka okazja może mi się już nie powtórzyć, na tak daleką wycieczkę kiedyś później  nie odważę się   polecieć  sama jeśli nawet kiedyś podejmę decyzję dalekiej podróży.  Zobaczyć daleki kraj można na filmie , widokówkach, ale ja mam  pragnienie poczuć  inny klimat,  inną    kulturę . Niestety oglądając Japonię na filmach, widokówkach, czytając o niej w Internecie w broszurkach nie zastąpiło pragnienia poczucia i dotknięcia tego wspaniałego  kraju.

Moja kochana siostrzyczka, córka , mama  i mąż znali  moje marzenia i nie dali  za wygraną . Najbardziej do decyzji wyjazdu  przekonała mnie telefonicznie  moja kochana  Mama. Po pytaniu jak się czujesz? Na moją pozytywną odpowiedź co do zdrowia , powiedziała mi  krótko – jedź do tej  Japonii, realizuj swoje marzenie póki masz jeszcze siłę i zdrowie, później będziesz miała pieniądze, nabierzesz odwagi do podróży,  ale już możesz nie mieć zdrowia i sił na tak wymarzoną daleką podróż.

Po krótkim zastanowieniu się po słowach kochanej Mamy  podjęłam decyzję o wyjeździe. Znam moją Mamę ,  zawsze mało mówi i nie często udziela rad,  ale jak coś poradzi, to jej rady płyną  głęboko z serca poparte wielkim mądrym życiowym doświadczeniem. Zadzwoniłam do siostry z decyzją wyjazdu, na szczęście znalazło się dla mnie jeszcze miejsce. Kochana siostrzyczka załatwiła wszystkie formalności,  córka z mężem pomogli mi się spakować i wyjeżdżam w podróż swojego życia. Muszę przyznać, że szargają mną jeszcze  trochę lęki w związku z podróżą, ale  przeważa  radość   podróży  z wiarą ,że będzie fajnie i  nie ma innej opcji. Jadę!!!!!!!!  Jak będzie mi  na tej wycieczce w Japonii ?  Po powrocie na blogu  opiszę .  Do miłego zobaczenia!!!    Irena