Emocjami  po nitce do kłębka,  w poszukiwaniu destruktywnych przekonań , niczym detektyw  śledczy zaczęłam  odkrywać ukryte zakamarki swojej podświadomości. Zdarzenia przyczynowo skutkowe prawie zawsze odnajdywane są  w dzieciństwie, a tym samym zdarzenia związane z Rodzicami miały kluczowe znaczenie w tworzeniu przekonań.  Aby dojść do źródła chorób  muszę uchylać rąbki tajemnic ze zdarzeń  domu rodzinnego  z punktu patrzenia i odczuwania  małego dziecka.  Zaskoczyło mnie to , że  Rodzice nie wiem jak mądrze i słusznie by nie postępowali , to i tak nie mają możliwości,  uchronić  całkowicie swoje  dziecko przed negatywnym programem w podświadomości.  Uświadamiając  to sobie podczas terapii  zaowocowało u mnie  jako matki,  automatyczne   uwolnienie  się z poczucia winy wobec błędów  wychowawczych swoich dzieci, jakich się sporo dopatrywałam. Potężny zastrzyk energii , dało  mi nowe pozytywne przekonanie, że Wybaczając innym czynimy to przede wszystkim  dla dobra swego. Akcentuję fakt, że moje dzieci są ułożone, dobre , zaradne  , a mimo to uważałam , że w wychowaniu popełniłam wiele błędów – oczywiście  nie wiedziałam jakich. Przypisywałam sobie podświadomie winę ,  że dzieci za ciężko pracują, dają się wykorzystywać bo są za dobre i że mogłyby więcej zarabiać, a mają  tak dlatego, że popełniłam gdzieś błędy wychowawcze . Z tego powodu zamartwiałam się co źle zrobiłam, co jeszcze mogłam zrobić? Tylko po co tyle zmartwień? – jak by to w czymś miało pomóc .  Podświadomie zaprogramowałam się, że nie dość , że byłam zła córką, to jeszcze złą matką – u mnie był wewnętrzny konflikt, bo świadomie  czasem się usprawiedliwiałam, czasem robiłam projekcje jak większość na innych . Po Radykalnym Wybaczaniu z  modlitwą  i medytacją dowartościowując się , jednocześnie inaczej spojrzałam na swojego raka. A może ten rak chciał mi coś powiedzieć? , a może ten rak chce mi coś przekazać ?, a może mówi i przekazuje coś przez moje ciało?.   Do Modlitwy , takiej od serca ,  Radykalnego Wybaczania i  medytacji  nikt by mnie wołami nie zaciągnął , ale rak i owszem zmusił mnie, dając popalić okrutnie . Dzięki temu  poczułam,  że  BÓG MNIE KOCHA /wpis ” modlitwy wysłuchane”/ , dowiedziałam  się , że  byłam całkiem  dobrą  córką i dobrą  matką . Sami powiedzcie, czy rak nie zmusił  mnie  by się dowartościować?  Przede mną jeszcze dwa cykle chemii, aż żal za tyle zasług   byłoby  go wykańczać,  gdyby to był  „miły raczek”, a nie   „raczysko”.

Przykre jest, że dopiero choroba, jakieś nieszczęście skłania do zastanowienia się nad sobą, czy ta droga , na której jestem jest w porządku , czy na pewno chcę na niej być? , czy nie ma innej lepszej dla mnie? Czy raz z obranej drogi muszę nią kroczyć do upadłego? Myślę, że choroby to na naszej drodze dziury i kamienie o które się potykamy. Tak bardzo wpatrzeni pod stopy, obolali z upadków, że nie zauważa się , że to nawet już nie droga, tylko jakiś ślepy zaułek , a obok  są  fajne inne , o wiele lepsze .  Z doświadczenia swego wiem, że to nie jest proste, bo przed tym wszystkim powstrzymuje lęk – a skąd mogę wiedzieć , że nie będzie gorsza? Nie chciałam pamiętać , ze jeśli będzie zła, to zgodnie z wolną  wolą daną  od BOGA  mogę zmieniać , aż poczuję, że to jest to. Od takich decyzji powstrzymuje mniejszy lub większy  lęk przed zmianą. Aby cokolwiek w sobie zmienić , trzeba te lęki  pokonywać.  Gdyby nie  te  okropnie męczące  lęki,   to być może  choroby  miałyby problem aby się do kogoś wcisnąć.  Irena

„TO NIE NASZE GENY, LECZ  NASZE  PRZEKONANIA  KONTROLUJĄ  NASZE ŻYCIE”….  –Bruce Lipton

Mahatma Gandhi :

Twoje przekonania stają się twoimi myślami,

Twoje myśli staja się twoimi słowami,

Twoje słowa staja się twoimi czynami,

Twoje czyny staja się twoimi zwyczajami,

Twoje zwyczaje staja się twoimi wartościami,

A twoje wartości staja się twoim przeznaczeniem.

„CO NIE ZOSTAJE  UŚWIADOMIONE  STAJE SIĘ NASZYM PRZEZNACZENIEM” – Jung

„PRZEKONANIA TO MYŚLI  KTÓRE  UZNAJEMY  ZA  PRAWDĘ” – Louise L.Hay